علت بیماری صرع چیست و چه علائمی دارد؟ خطرات، طول عمر بیماران + راه های درمان صرع

آیا بیماری صرع خطرناک است؟ صرع یک ​​بیماری عصبی است که باعث تشنج های غیرقابل تحریک و مکرر می شود که به معنی هجوم ناگهانی فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز است. پزشکان صرع را زمانی تشخیص می دهند که فرد دو یا چند تشنج بدون هیچ دلیل قابل شناسایی دیگری داشته باشد. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) بیماری صرع 50 میلیون نفر از مردم در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. هر کسی ممکن است به صرع مبتلا شود، اما معمولاً در کودکان، خردسال و بزرگسالان مسن تر شروع می شود. بر اساس تحقیقات منتشر شده در سال 2021، مردان بیشتر از زنان به صرع مبتلا می شوند که احتمالاً به دلیل قرار گرفتن در معرض عوامل خطر بیشتر مانند مصرف الکل و ضربه به سر هستند. در ادامه با این مقاله از مجله ی دکترمایکو همراه باشید تا با علت، علائم، عوارض و درمان بیماری صرع آشنا شویم.

علت بیماری صرع چیست؟

به گفته سازمان جهانی بهداشت در حدود نیمی از افراد مبتلا به بیماری مغز و اعصاب صرع، علت آن قابل تشخیص نیست.

عوامل مختلفی می توانند در ایجاد تشنج که نشان دهنده ی مشکلی در مغز انسان است نقش داشته باشند، مانند:

• آسیب مغزی تروماتیک یا سایر ضربه های سر
• اسکار مغزی پس از آسیب مغزی (صرع پس از سانحه)
• بیماری جدی یا تب بسیار بالا
• سکته مغزی
• کمبود اکسیژن خون در مغز
• تومور مغزی یا کیست
• زوال عقل، از جمله بیماری آلزایمر
• استفاده مادر از برخی داروها، آسیب قبل از تولد، ناهنجاری مغزی، یا کمبود اکسیژن در بدو تولد
• شرایط عفونی مانند ایدز و مننژیت
• اختلالات ژنتیکی، رشدی یا بیماری های عصبی

صرع می تواند در هر سنی ایجاد شود، اما تشخیص معمولا در اوایل دوران کودکی یا پس از 60 سالگی رخ می دهد.

آیا بیماری صرع ارثی است؟

همه ی ژن های مرتبط با صرع از طریق خانواده منتقل نمی شوند. در واقع برخی جهش های ژنی در کودکان ایجاد می شود که ممکن است در هیچ یک از والدین وجود نداشته باشند. به این جهش‌ها «جهش‌های de novo» می‌گویند. البته برخی از انواع بیماری صرع در افراد با سابقه خانوادگی شایع تر است، اما اکثر کودکان مبتلا به این بیماری، خودشان به صرع مبتلا نمی شوند. به گفته بنیاد صرع، حتی اگر کودکی، والدین یا خواهر و برادری مبتلا به بیماری صرع داشته باشد، احتمال اینکه آن ها تا سن 40 سالگی به این بیماری مبتلا شوند، هنوز کمتر از 5 درصد است.

در صورتی که یکی از بستگان نزدیک به صرع عمومی به جای صرع کانونی مبتلا باشد، احتمال ابتلا به صرع بیشتر است. اگر والدین شما به دلیل دیگری مانند سکته یا آسیب مغزی به صرع مبتلا شده اند، بر شانس شما برای ابتلا به تشنج تأثیری نمی گذارد.

علائم بیماری صرع چیست؟

تشنج علامت اصلی بیماری صرع است. علائم در افراد مختلف و با توجه به نوع تشنج متفاوت است.

تشنج کانونی (جزئی)

تشنج کانونی آگاهانه (که قبلاً تشنج جزئی ساده نامیده می شد) شامل از دست دادن هوشیاری نیست. علائم عبارتند از:

• تغییرات در حس چشایی، بویایی، بینایی، شنوایی یا لامسه
• سرگیجه
• سوزن سوزن شدن و انقباض اندام ها

تشنج های ناآگاه کانونی شامل از دست دادن هوشیاری است. علائم دیگر عبارتند از:

• نگاه خالی (blank look)
• عدم پاسخگویی
• انجام حرکات تکراری

تشنج عمومی

تشنج عمومی کل مغز را درگیر می کند.

انواع فرعی این نوع صرع عبارتند از:

• تشنج غیبت

تشنج‌های غیبت (تشنج کوچک) معمولاً باعث از دست دادن هوشیاری کوتاه، خیره شدن خالی و حرکات تکراری مانند زدن لب یا پلک زدن شوند.

• تشنج تونیک

تشنج های تونیک باعث سفتی ناگهانی در ماهیچه های پا، بازو یا تنه می شوند.

• تشنج آتونیک

تشنج آتونیک منجر به از دست دادن کنترل عضلانی می شود. همچنین تشنج قطره ای نامیده می شوند زیرا از دست دادن ناگهانی قدرت عضلانی می تواند باعث سقوط ناگهانی شما شود.

• تشنج کلونیک

تشنج کلونیک با حرکات ماهیچه ای مکرر و ناگهانی صورت، گردن و بازوها مشخص می شود.

• تشنج میوکلونیک

تشنج میوکلونیک باعث انقباض سریع خود به خودی دست و پاها می شود.

• تشنج تونیک-کلونیک

علائم تشنج های تونیک-کلونیک (تشنج بزرگ) عبارتند از سفت شدن بدن، تکان دادن، از دست دادن کنترل مثانه یا روده، گاز گرفتن زبان و از دست دادن هوشیاری.

پس از تشنج، ممکن است فرد به یاد نداشته باشد که تشنج داشته است و یا ممکن است برای چند ساعت کمی احساس بیماری کند.

بیماری صرع در جوانان

مراقبت از نوجوانان و جوانان مبتلا به بیماری صرع نیاز به صبر و درک خاصی دارد. برای کودکانی که با عزت نفس خوب و احساس استقلال وارد دوران نوجوانی خود می شوند، تأثیر صرع می تواند حداقل باشد. اما صرع می تواند باعث تشدید یا ایجاد مشکلات اعتماد به نفس پایین، وابستگی، نوسانات خلقی یا مشکلات رفتاری در نوجوانان و جوانان شود.

گاهی اوقات، والدین خوش نیت ممکن است بیش از حد محافظت کنند و در تشویق نوجوانان خود تردید کنند تا مسئولیت مراقبت از خود را بر عهده بگیرند. با این حال، برای اینکه نوجوانان بتوانند یک گذار موفق به بزرگسالی را انجام دهند لازم است:

1. یاد بگیرند که صرع مربوط به خودشان است و به والدین یا پزشک تعلق ندارد. بخشی از آن ها است، اما آن ها را تعریف نمی کند.
2. در مورد صرع خود بیاموزند تا بتوانند سبک زندگی خود را انتخاب کنند و مسئولیت داروهای تشنج خود را با نظارت والدین و سایر نیازهای مراقبتی به عهده بگیرند.
3. زندگی کامل خود را در حین پیمایش یا تطبیق با اقدامات احتیاطی ایمنی، اصلاح سبک زندگی و تأثیر بیماری صرع بر زندگی اجتماعی، آموزشی و عاطفی خود داشته باشند.

علت بیماری صرع در جوانان

• آسیب مغزی یا تومور
• مشکلات در نحوه رشد مغز قبل از تولد
• عروق خونی غیر طبیعی در مغز
• خونریزی در مغز
• مننژیت، آنسفالیت یا هر نوع عفونت دیگری که بر مغز تأثیر می گذارد.

بیماری صرع در بزرگسالان

علل شایع صرع در افراد مسن عبارتند از:

• سکته
• آسیب مغزی
• تومور مغزی
• شرایط دژنراتیو مانند زوال عقل
• شرایط پزشکی موثر بر عملکرد مغز
• سایر عوامل خطر سبک زندگی مانند الکل، سیگار، کم خوابی، استرس و اختلال افسردگی

تقریباً نیمی از تمام تشنج ها در افراد مسن هیچ دلیل شناخته شده ای ندارند.

بیماری صرع در مردان

افراد مبتلا به بیماری صرع در مقایسه با جمعیت عمومی نرخ تولید مثل کمتری دارند، اما به نظر می رسد مردان مبتلا به صرع حتی بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می گیرند. مطالعه‌ای که در سال 1986 منتشر شد، میزان زاد و ولد را در افراد مبتلا به صرع و بدون صرع در روچستر، مینه‌سوتا، بین سال‌های 1935-1974 بررسی و نشان داد که میزان باروری برای افراد مبتلا به صرع به طور قابل توجهی در مقایسه با گروه کنترل کاهش می یابد، اما این میزان برای مردان مبتلا به صرع در مقابل زنان مبتلا به بیماری صرع، کاهش می یابد.

بیماری صرع در کودکان

برخی از کودکان در نتیجه آسیب مغزی به نوعی دچار بیماری صرع می شوند که می تواند به دلیل آسیب شدید سر، مشکلات هنگام تولد یا عفونتی باشد که بر مغز تأثیر می گذارد.

اکنون برخی از محققان بر این باورند که شانس ابتلا به صرع احتمالاً تا حدودی ژنتیکی است، به این صورت که هر فردی که شروع به تشنج می کند همیشه سطحی از تمایل ژنتیکی به این کار داشته است. این سطح می تواند از بالا تا پایین و در هر نقطه ای بین آن متغیر باشد. اگر سندرم صرع کودک شما در دوران کودکی تشخیص داده شود، به این معنی است که صرع او دارای ویژگی های خاصی است. این موارد می تواند شامل نوع تشنج، سن شروع آن و نتایج خاص در آزمایش الکتروانسفالوگرام (EEG) باشد. آزمایش EEG بدون درد است و فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کند.

سندرم ها از الگوی خاصی پیروی می کنند، به این معنی که پزشک اطفال ممکن است بتواند پیش بینی کند که وضعیت کودک شما چگونه پیشرفت می کند. سندرم ها می توانند بسیار متفاوت باشند. برخی از آن ها خوش خیم نامیده می شوند که به این معنی است که معمولاً نتیجه خوبی دارند و معمولاً پس از رسیدن کودک به سن خاصی از بین می روند. سایر سندرم ها شدید هستند و درمان آن ها دشوار است. برخی ممکن است شامل ناتوانی های دیگری باشند و ممکن است بر رشد کودک تأثیر بگذارند. بنابراین بهتر است فرد مبتلا یا مشکوک به صرع را حتما به پزشکی حاذق بسپارید تا تشخیص سریع انجام شود. سامانه دکتر مایکو امکان برقراری ارتباط با بهترین پزشکان کلینیک ها و بیمارستان های کشور را برای شما فراهم کرده تا به صورت حضوری و حتی از راه دور با پزشک خود مشورت نمایید.

علائم بیماری صرع در کودکان

علائم کودک شما به نوع تشنج بستگی دارد. علائم عمومی یا علائم هشدار دهنده صرع می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خیره شدن
• حرکات تند و سریع بازوها و پاها
• سفت شدن بدن
• از دست دادن هوشیاری
• مشکلات تنفسی یا توقف تنفس
• از دست دادن کنترل روده یا مثانه
• افتادن ناگهانی بدون دلیل مشخص، به خصوص زمانی که با از دست دادن هوشیاری همراه باشد.
• پاسخ ندادن به سر و صدا یا کلمات برای دوره های کوتاه
• گیج یا در مه به نظر رسیدن
• تکان دادن سر به صورت ریتمیک، زمانی که همراه با از دست دادن هوشیاری باشد.
• دوره های خیره شدن یا پلک زدن سریع چشم

چه چیزی باعث تشنج در بیماری صرع می شود؟

برخی از افراد چیزها یا موقعیت هایی را شناسایی می کنند که باعث تشنج آن ها می شود. تعدادی از رایج ترین محرک های شناخته شده عبارتند از:

• کمبود خواب
• بیماری یا تب
• فشار
• چراغ های روشن، چراغ های چشمک زن، یا الگوها
• ترک اعتیاد به کافئین، الکل، داروهای غیرقانونی
• حذف وعده های غذایی، پرخوری یا مواد غذایی خاص
• قند خون پایین شدید
• آسیب سر

بیماری صرع چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر مشکوک به صرع هستید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. تشنج می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی پزشکی باشد پس این مراجعه را به تعویق نیندازید. شما در سامانه دکتر مایکو می توانید با بهترین پزشکان کشور به صورت تصویری، حضوری، متنی و تلفنی در کلینیک ها و بیمارستان ها در ارتباط باشید.

سابقه پزشکی و علائم به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد کدام آزمایش مفید خواهد بود. آنها احتمالاً یک معاینه عصبی برای آزمایش توانایی های حرکتی و عملکرد ذهنی شما انجام می دهند. در خصوص صدور نسخه در ویزیت های از راه دور نیازی به نگرانی نیست چراکه دکتر مایکو امکان ثبت نسخه الکترونیک را نیز برای پزشکان و شما هموطنان عزیز فراهم کرده است. برای تشخیص صرع، سایر شرایطی که باعث تشنج می شوند باید رد شوند. پزشک احتمالاً شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش شیمیایی خون را نیز تجویز خواهد کرد.

ممکن است از آزمایش خون برای بررسی موارد زیر استفاده شود:

• علائم بیماری های عفونی
• عملکرد کبد و کلیه
• سطح گلوکز خون

الکتروانسفالوگرافی (EEG) رایج ترین آزمایشی است که برای تشخیص صرع استفاده می شود. این آزمایش غیر تهاجمی و بدون درد است و از طریق قرار دادن الکترود روی پوست سر برای جستجوی الگوهای غیر طبیعی در فعالیت الکتریکی مغز انجام می شود. ممکن است در طول آزمون از شما خواسته شود که کار خاصی را انجام دهید. در برخی موارد، آزمایش در هنگام خواب انجام نیز می شود.

آزمایش های تصویربرداری می توانند تومورها و سایر ناهنجاری هایی را که می توانند باعث تشنج شوند را نشان دهند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سی تی اسکن
• ام آر آی
• توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)
• توموگرافی کامپیوتری گسیل تک فوتون

درمان بیماری صرع

درمان صرع ممکن است به شما کمک کند تشنج کمتری داشته باشید یا حتی به طور کامل متوقف کنید. طراحی برنامه درمانی شما توسط پزشکان دکتر مایکو بر اساس موارد زیر خواهد بود:

• شدت علائم
• سلامتی
• میزان پاسخ به درمان

داروهای بیماری صرع

خط اول درمان بیماری صرع، داروهای ضد تشنج است. این داروها برای کمک به کاهش دفعات و شدت تشنج طراحی شده اند. البته این داروها نمی توانند تشنجی را که در حال حاضر در حال پیشرفت است متوقف کنند پس قابلیت درمان صرع را ندارند. این داروها توسط معده جذب شده، سپس از طریق جریان خون به مغز می روند و به گونه ای بر انتقال دهنده های عصبی تأثیر می گذارند که فعالیت الکتریکی را که منجر به تشنج می شود را کاهش دهند. داروهای ضد تشنج زیادی در بازار وجود دارد که پزشک می تواند بسته به نوع تشنج فرد یک دارو یا ترکیبی از داروها را تجویز کند.

این داروها عموماً به صورت قرص، مایع یا تزریقی در دسترس هستند و یک یا دو بار در روز مصرف می شوند. پزشک در ابتدا کمترین دوز ممکن را تجویز می‌کند که می‌توان آن را تا زمانی که شروع به اثر کرد، تنظیم کرد. این داروها باید به طور مداوم و طبق تجویز مصرف شوند.

برخی از عوارض جانبی بالقوه داروها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی
• سرگیجه
• بثورات پوستی
• هماهنگی ضعیف عضلات
• مشکلات حافظه و حواس پرتی

عوارض جانبی نادر اما جدی شامل افسردگی و التهاب کبد یا سایر اندام ها می شود.

آیا جراحی گزینه ای برای مدیریت صرع است؟

اگر دارو نمی تواند تعداد حملات شما را کاهش دهد، گزینه دیگر جراحی مغز است.

برداشتن بخشی از مغز

شایع ترین جراحی، برداشتن بخشی از مغز است که تشنج از آنجا شروع می شود. اغلب، لوب تمپورال در روشی به نام لوبکتومی تمپورال برداشته می شود. در برخی موارد، این جراحی می تواند فعالیت تشنج را متوقف کند.

در بعضی موارد،  فرد در طول این جراحی بیدار خواهد ماند تا پزشکان بتوانند با او صحبت کنند و از برداشتن بخشی از مغز که عملکردهای مهمی مانند بینایی، شنوایی، گفتار یا حرکت را کنترل می کند، اجتناب کنند.

قطع زیر پیال چندگانه

اگر ناحیه مغز برای برداشتن خیلی بزرگ یا مهم باشد، جراحان ممکن است روش دیگری به نام قطع زیرپیال چندگانه یا قطع ارتباط را انجام دهند. در طول این روش، جراح بریدگی هایی در مغز ایجاد می کند تا مسیر عصبی را قطع کند. این برش از گسترش تشنج به سایر نواحی مغز جلوگیری می کند. پس از جراحی، برخی از افراد با نظارت پزشک می توانند داروهای ضد تشنج را کاهش دهند یا حتی مصرف آن ها را متوقف کنند. در صورتی که جراحی شما در بیمارستان شهر دیگری انجام شده باشد نیازی به حضور چندباره ی شما برای بررسی های بعد از عمل نیست. شما می توانید شرایط پس از عمل را با پزشک از راه دور یعنی از طریق تماس تصویری، تلفنی و متنی سامانه دکتر مایکو کنترل نمایید تا هم در هزینه و هم در صرف وقت صرفه جویی کرده باشید.

هر جراحی خطراتی دارد، از جمله واکنش منفی به بیهوشی، خونریزی و عفونت. گاهی اوقات جراحی مغز می تواند منجر به تغییرات شناختی شود.

درمان قطعی بیماری صرع

درمان زودهنگام با دارو می تواند به کاهش دفعات تشنج و احتمال عوارض جدی کمک کند. در این میان، جراحی صرع در بیشتر موارد درمانی تلقی می شود.

تقریباً 30 درصد از افراد مبتلا به صرع جزئی و 25 درصد از افراد مبتلا به صرع عمومی، تشنج هایی دارند که به خوبی به دارو پاسخ نمی دهند. در صورت عدم موفقیت دارو، پزشک ممکن است جراحی یا تحریک عصب واگ را توصیه کند. اگرچه در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای بیماری صرع وجود ندارد، اما درمان مناسب علائم می تواند منجر به بهبود چشمگیر وضعیت و کیفیت زندگی فرد شود.

عوارض احتمالی بیماری صرع

تشنج های صرع فعالیت الکتریکی مغز را مختل می کنند که می تواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر بسیاری از قسمت های بدن تأثیر بگذارد. عوارض بالقوه صرع عبارتند از:

• مشکل یادگیری
• آسیب ناشی از افتادن در حین تشنج
• آسیب در حین کار با خودرو یا ماشین آلات
• افسردگی
• آسیب مغزی ناشی از تشنج های طولانی مدت و کنترل نشده
• خفگی در غذا یا بزاق
• عوارض جانبی دارو

آیا بیماری صرع خطرناک است؟

هر سال از هر 1000 نفر مبتلا به بیماری صرع، 1.16 نفر با مرگ ناگهانی و غیرمنتظره در صرع (SUDEP) مواجه می شوند. منظور از SUDEP یک مرگ مرتبط با صرع است که در اثر غرق شدن، جراحت یا علت شناخته شده دیگری ایجاد نمی شود. تصور می شود مکث در تنفس، انسداد راه هوایی و ریتم غیرطبیعی قلب در این امر نقش دارند. البته  SUDEP در افراد مبتلا به بیماری صرع که به خوبی مدیریت بیماری را به عهده نمی گیرند شایع تر است. مصرف تمام داروها طبق تجویز و مراجعه منظم به پزشک می تواند به شما در کاهش خطر کمک کند. برای رهایی از استرس صرف زمان زیاد برای گرفتن وقت از مطب پزشکان و زمان انتظار طولانی در کلینیک ها می توانید این کار را به سامانه دکتر مایکو بسپارید و نوبت خود را به صورت آنلاین ثبت نمایید.

زندگی با بیماری صرع

صرع یک ​​اختلال مزمن است که می تواند بخش های زیادی از زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. اگر تشنج شما به خوبی مدیریت نشود، ممکن است اجازه رانندگی نداشته باشید. از آنجایی که هرگز نمی دانید تشنج چه زمانی رخ می دهد، بسیاری از فعالیت های روزمره مانند عبور از یک خیابان شلوغ می تواند خطرناک شود. این مشکلات می تواند منجر به از دست دادن استقلال فردی شود.

علاوه بر مراجعه منظم به پزشک و پیروی از برنامه درمانی خود، در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای مقابله با آن انجام دهید:

1. برای کمک به شناسایی محرک های احتمالی، یک دفترچه یادداشت بردارید تا بتوانید از آن ها اجتناب کنید.
2. از یک دستبند هشدار پزشکی استفاده کنید تا به مردم اطلاع دهید که مبتلا به صرع هستید تا اگر تشنج دارید و نمی توانید صحبت کنید از کمک پزشکی مناسب بهره مند شوید.
3. به افراد نزدیک خود در مورد تشنج و کارهایی که باید در مواقع اضطراری انجام دهند آموزش دهید.
4. اگر علائم افسردگی یا اضطراب دارید و یا فکر می کنید دارید از متخصص روانشناسی کمک بگیرید.
5. به یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به اختلالات تشنج بپیوندید.
6. در فعالیت های ارتقا دهنده ی سلامتی مانند خوردن یک رژیم غذایی سالم غنی از مواد مغذی، متعادل و ورزش منظم شرکت کنید.

ملاحظات دندانپزشکی در بیماران صرع

دندانپزشکان باید از بیماران در مورد سابقه ی بیماری صرع سوال کنند و لازم است بدانند که چگونه تشنج صرع را مدیریت کنند. افتادن های ناشی از تشنج، خطر آسیب های دندانی را افزایش می دهد و جایگزین های دندانی ثابت (مانند ایمپلنت دندان) برای کاهش خطر آسپیراسیون (ورود دندان به راه هوایی) توصیه می شود. همچنین داروهای تشنج می توانند بر سلامت دهان و دندان فرد مبتلا به بیماری صرع تأثیر بگذارند. بسیاری از داروهایی که به کنترل تشنج کمک می کنند، خطر ابتلا به بیماری پریودنتال، پوسیدگی و عفونت های دهان مانند برفک را نیز افزایش می دهند. دیلانتین یکی از همین داروها است.

برخی از داروهای ضد صرع مانند فنی توئین و کاربامازپین می توانند باعث هیپرپلازی لثه و خونریزی آن شوند (والپروات همچنین می تواند بیماران را مستعد خونریزی لثه کند) بنابراین و متخصصان بهداشت دهان و دندانپزشکی باید به ویژه از این داروها آگاه باشند و توصیه های بیشتری در مورد دهان و دندان ارائه دهند.

بیماری صرع و ازدواج

ذکر این نکته مهم است که تشنج نشانه‌های یک اختلال مغزی زمینه‌ای است و این اختلال مغزی زمینه‌ای می‌تواند بر جنبه‌های دیگر زندگی فرد تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات مختلف یا اختلالات همزمان شود که می‌تواند روابط را کمی پیچیده‌ کند. با این اوصاف، سوال اینجاست که چگونه یک فرد می‌تواند صرع را در هویت خود ادغام کند؟ این موضوع در ابتدا به میزان سلامت عاطفی او بستگی دارد. تعدادی از عوامل بر این ادغام هویت تأثیر می گذارد، از جمله:

• ماهیت و شدت تشنج
• وجود سایر شرایط معلولیت
• ثبات اجتماعی، عاطفی و مالی خانواده فرد
• وجود یا عدم وجود سیستم های پشتیبانی

نحوه ی درک فرد از بیماری صرع یک ​​عامل بزرگ است. آیا صرع تمام وجود آن را در بر می گیرد یا فقط بخشی از وجود اوست؟ اغلب افراد، ترس شدیدی از کشف بیماری خود توسط دیگران دارند و به همین دلیل، از افراد مورد علاقه خود دوری می کنند و ترجیح به عدم ازدواج دارند.

مهم است که در بدو تشخیص به افراد مبتلا به بیماری صرع دسترسی داشته باشیم و تمام تلاش خود را برای جلوگیری از این شرمندگی و ارتقای یک سازگاری سالم انجام دهیم. در حالی که ما برخی از عوامل دخیل را درک می کنیم، هنوز چیزهای زیادی برای آموختن در زمینه ی بیماری صرع وجود دارد.

منابع:

www.healthline.com

www.aans.org

my.clevelandclinic.org

epilepsysociety.org.uk