یک مطالعه اولیه نشان می دهد که پرتودرمانی با دوز بالا ممکن است رشد تومور را در بیماران مبتلا به سرطان ریه پیشرفته که به طور کامل به درمان های دارویی پاسخ نمی دهند، متوقف کند.
این مطالعه شامل بیمارانی بود که سرطان ریه آنها پیشرفته در نظر گرفته شد. این بدان معناست که سرطان به سایر نقاط بدن سرایت کرده بود و بیماران پاسخ متفاوتی به درمان‌های سیستمیک استاندارد از جمله داروهای هدفمند، درمان‌های سیستم ایمنی و شیمی‌درمانی داشتند.
اساساً، درمان‌ها با موفقیت رشد برخی از آن تومورهای دور را سرکوب کردند، اما در برخی دیگر نه.
در این کارآزمایی، محققان دریافتند که استفاده از پرتودرمانی با دوز بالا در آن نقاط مقاوم به دارو، درمان موفق بیماران را افزایش می‌دهد.
به طور کلی، بیمارانی که پرتودرمانی دریافت کردند، پیشرفت سرطان را به‌مدت 44 هفته نشان ندادند (به این معنی که نیمی از آنها برای مدت طولانی‌تری بدون پیشرفت سرطان زندگی می کردند و نیمی دیگر برای مدت کوتاه‌تری).
این تقریباً پنج برابر بیشتر از میانگین بیماران تحت مراقبت استاندارد در 9 هفته بود.
دکتر جیلیان سای، محقق ارشد، انکولوژیست پرتودرمانی در مرکز سرطان شهر نیویورک، گفت:
یافته‌ها نشان می‌دهد که روش پرتوتابی ممکن است به این بیماران «وقت بیشتری برای زندگی» از درمان‌های دارویی سیستمیک آنها بدهد.
به گفته سای، پزشکان گهگاه از این رویکرد در عمل و به صورت موردی استفاده می کنند. گاهی اوقات یک بیمار در درمان سیستمیک به خوبی عمل می کند، اما فقط چند نفر دیگر به درمان پاسخ نمی دهند، بنابراین پزشکان ممکن است پرتودرمانی هدفمند را برای کنترل سرطان آنها امتحان کنند.
اگرچه تا همین اواخر، این تاکتیک در آزمایشات بالینی آزمایش نشده بود. سای گفت که اکنون سه مطالعه از این قبیل در حال انجام است.
سای این یافته ها را روز یکشنبه در نشست سالانه انجمن انکولوژی پرتوی آمریکا در شیکاگو ارائه کرد. مطالعات ارائه شده در جلسات معمولاً مقدماتی در نظر گرفته می شوند تا زمانی که در یک مجله معتبر منتشر شوند.
