تمامی راه های خودکشی بدون درد “قطعا” دردناک و رنج آورند

من همه کامنتارو خوندم واقعا دلیل خاصی برای مردن نبود فقط یه مشت افسرده بی همه کس دور هم جمع شدیم که از درست شدن زندگی ناامیدیم
فهمیدم اگه برای بار هزارم شکست بخورم حتی اگر آخرین شانسم باشه بازم دلم میخواد زندگی کنم
تنهایی سخته ولی تهش فقط خودمم که می تونم به خودم کمک کنم نه هیچ کس دیگه ای
اگه خودکشی کنم نمی تونم بار این همه پشیمونی که( اگه فلان کارو میکردمو درست می شد چی) رو به دوش بکشم
خیلی اوضاع سخته منم دیگه نمیکشم ولی واقعا مردن درستش نمی کنههه
اینو برا خودم مینویسم
پاشو و زندگیتو اونطوری که میخوای باشه بساز چون همه چیز به خودت بستگی داره

میدونی چی بده؟ اینکه مامانت تجربی خونده باشه، قسمت مدارک علوم پزشکی بیمارستان کار کنه و هرروز کلی پرونده خودکشی زیر دستش رد بشه… اونقدری که دیگه اینچیزا براش عادی شه!.. مثلا بگن فلانی خودکشی کرده حس خاصی بهش دست نمیده میگه تو این دوره زمونه بایدم اینطوری بشه، باعث تاسفه و فلان…
یعنی راحت بگم نزدیک ۱۸ ساله تو بیمارستان هرروز صدای جیغ و داد و فریاد و گریه برای از دست دادن عزیزان مردم و ناله و مویه و دعواهای افتضاح در حد زدوخورد و… مردمو شنیده و دیده و حالا؛
دیگه میشه گفت به این چیزا تا حد زیادی بی حسه
ولی از طرفی دلم برای گذشته مامانمم میسوزه. اون زن قویی هست
درد روحی و جسمی که دوران ازدواج و بارداری بچه اولش (من بچه وسطم) کشید و کلی چیز دیگه
ولی اونقدر قویه که حتی شرمم میاد کلمه دلسوزی رو به زبون بیارم، درحدی مادرمو بالا میبینم که خجالت میکشم یموقع بگم دلسوزی… اون واقعا قویه و من بی نهایت تاحالا تو زندگیم با خودم گفتم کاش میشد زنی بشم با این حجم از شجاعت مثل اون زن
ولی از طرفی دلم نمیخواد جاش باشم
یجاهایی بی دلیل کنار اومد؛ واقعا حس میکنم زن به این خوبی از شوهر ذره ای شانس نیاورده
مامانم فک کنم انقدر ازین حس دلسوزیش تو گذشته خورده (جدا از اتفاقات بیمارستان و حالا کاری) حتی زمان انتخاب شوهر تو خواستگاری!! دیگه بی حس شده جدی و این بی حسیش حس میکنم خیلیم بهم آسیب زده
ولی خب.. من که هیچ زمان مهم نبودم
ولی همیشه آرزو میکنم یه روز مثل اون اینهمه قوی بشم
نمیخوام مثل اون ولی اینهمه درد بکشم😅
شاید بفکر این بیوفتید که هم خر میخواد هم خرما
ولی من که در حدی نیستم.. ولی به مامانم افتخار میکنم
با اینکه همیشه حس اضافی بودن ته دلم بوده و از ده سالگی به بعد بیشتر و بیشتر شده…
هیچوقت احساس خواستنی بودن نمیکنم
وقتی تو مهمونیا و همه جا میبینم مامانم چقدر عزت نفس و قدرت ارتباطی بالایی داره احساس میکنم کودک درونم همونجا از حسادت گریش میگیره
حس میکنم باعث آبروریزیم همه جا، بخاطر همین عذاب وجدانم میگیرم وقتی با خانوادم وارد جمع یا جامعه میشم.
حتی مادربزرگم و بستگان هی به روم میارن و میدونم که باعث میشم حالشون بد بشه ازین موجود حال به هم زن!
اونوقت مامانم میگه چرا اجتماع گریزی چرا عاشق تنهایی
من عاشق تنهایی نیستم. ولی لااقل تنها گریه میکنم و صورتم پف میکنه تا رو مخ شما نرم

دلم میخواد برم یجایی
دور از شهر
دور از آدما
دور از حیااو
دور از ظلم ستم
شب باشه
بارون بیاد
آغوش مادرم باشه
سرمو بزارم رو پاهاش
و تا صبح گریه کنم
از دردام براش بگم
راحت تو بغلش گریه کنم
بدون اینکه کس اشک
ریختنمو ببینه و مسخرم کنه
آخ دلم لک زده واسه اون روز
ــــ دست نوشته دختر تنها ـــــ

نمیدونم دیره یازود اما قطعا خودمو میکشم…
فعلا زندم و تنها اسمم پرهام و ۱۳۸۹ هستم.
من تمام نطرات رو خوندم و فهمیدم که همه مثل منن تقریبا. زندگی برام بی ارزش شده من یه زمانی کالاف بازی می‌کردم و استریم رو شروع کرده بودم
اما پدرو مادرم…
سه روز تو پارک موندم اما از گشنگی مجبور به برگشت شدم. هر روز آرزوی مرگ کردم ولی نشد…
اگه بازم تنها بمونم… هیچی ولش…
اگه هست کسی باهام حرف بزنه بم بگه چون به زودی خود کشی میکنم‌‌.البته احساس میکنم از تاریخ کامنتا عقب موندم.
من تا روز مرگم هر روز به سایت سر میزنم
اگه کسی نجاتم میده بم بگه…
اگه دختر باشه چه بهتر…
بیشر تو این مملکت زنده کش مرده پرست زنده میمونم…

کلا در این کشور کسی که ن خانواده منسجم داره ن حامی داره ن شانس داره ن امید داره ن در آینده قراره یه پولی از ورثه گیرش بیاد و درآمدشم کمه و در کل شرایطش مثل خودمه هرچه سریعتر باید اقدام به خودکشی کنه چون قرار نیست معجزه بشه و ادامه دادن جز اتلاف وقت چیزی در بر نداره و من امشب یا فردا شب قراره برم بهشت پیش حوریا … adieus

من واقعا خیلی دلم میخواد بمیرم همیشه خونوادم به من میگن کاش بمیری زیر تریل بمونی راحت شیم این بیشتر خواهرم میگه و مامانم هم میگه میگن کاش تو شکم مادرت که کم مونده بود بمیری الان میمردی چرا نمیمیری قیافت فلان فلانه من فقط ۱۴ سالمه چرا اینطوی میگید اخه بیشتر وقتا کتک میخورم مامانم تصلا طرف منو نمیگره همش طرف خواهرمه

سهراب خودتو زنده نگه دار من 31سالمه 2سال زندان هم بودم انفرادی هم بودم به هر جور شده خودتو زنده نگه دار
صبر کن
بهم اعتماد کن صبر کن فقط و فقط خودتو زنده نگه دار حتی شده با کوچکترین سرگرمی فیلمی چیزی هر چی فقط زنده بمون
ما که 31سال عمرمون تلف شده هیچی هم نداریم
بقیشم روش خودتو بزن به بیخیالی
زنده بمون فقط 🙂

سالهاست فکرشو میکنم اما همش نگران پسرم هستم که بعد از من چه بلایی سرش میاد شاید ترسو هستم اما میدونم یه روزی جراتش میاد شاید تا اون موقع پسر عزیزتر از جونمم بزرگتر شد و دیگه به من نیاز نداشت

سلام 👋 به همگی. من دیگه به انتهای خط رسیدم هر بار هر روز خودمو دلداری میدم میگم شاید امروز همون روزی باشه که بخندم ولی هر روز اشک میریزم. بدتر از همه اینه که کسی حرفاتو حاضر نیست بشنوه هیچکس به من که خودم قربانی شدم حق نمیده به من میگن تو کوتاهی کردی تو مقصری و..‌. خدایا ازت متنفرم که به دنیام آوردی خیلی حرف دارم ولی دیگه میریزم تو دلم تا لحظه مرگم…دخترا و پسرای عزیز خام نشید لطفا زندگی کردن و تشکیل خانواده سخت ترین کار دنیاس مسئولیت داره همینطوری بچه به دنیا نیارید و بعد رها کنید خواهش میکنم به بچه ها ظلم نکنید همونطور که خانواده من کردن…دیگه نمیتونم ادامه بدم همین چند روز پیش خود کشی ناموفق داشتم ولی اینبار جدی تر بهش فکر میکنم دیگه نمیخوام زنده بمونم دیگه خستم و تنها بهتر نباشم توی این دنیا. برا شما و بقیه آرزوی شادی دارم امیدوارم همتون به آرامش برسید و سلامت باشید. خدا نفسام رو داد خودم می‌گیرم. بدرود

سلام من هم قصد خودکشی دارم چند مرتبه تمام مراحل کار رو چک کردم میخوام …متاسفانه در این دنیا همه چیز رنگ دروغ و فریب رو میده…از یه چیزی خیلی ناراحتم من در طول این ۴۴سالی که زندگی کردم همیشه به همه کمک کردم چه مالی چه معنوی ولی الان خودم چند سالی هست دچار مشکل شدم و کسانی این مشکل رو برام درست کردن و زندگی منو به حاشیه بردن که هیچ وقت انتظارش رو نداشتم…بله من از زمانی که ازدواج کردم نابود شدم…دلم برای پسر ۱۲ساله ام میسوزه …اگر پسرم نبود شاید دو سال پیش کار رو تموم میکردم…سرتون رو درد نمیارم امیدوارم هیچ کسی هیچ وقت ارامش خودش رو تو خودکشی نبینه….

سلام. دنبال روش خودکشی می‌گردید من همه جورشو بلدم چند بارم انجام دادم اصلا پشیمون نیستم از زنده بودن پشیمونم از اینکه نذاشتن بمیرم و به آرامش برسم. میدونید هیچ خدایی هیچ رئیس و وزیر و وکیلی هیچ آدمی کلا تو فکر آدمایی مث ما نیست ما تو دنیا تنهاییم بخصوص بیماران اعصاب و روان که مشکلات جسمی هم دامن گیرشون میشه و از قضا بيکار هم هستن و به هر دری می‌زنن هیچکس صداشون نمیشنوه و اونایی هم که باید بشنون نمیخوان بشنون. تمام مدارک تحصیلیم سوزوندم تمام فاکتورای اعصاب و روان و بیمه و کوفت و زهرمار رو سوزوندم حتی خاطراتمو امشبم نفس خودمو می‌گیرم دیگه خسته شدم. راه برا مردن زیاد ولی بعضیاش بشدت درد داره بعضیاش وقتی نذارن بمیری عذاب داره ولی من چند تاشو با هم انجام میدم تا دیگه زنده نمونم.

سلام. اگه میخوای حرف بزنی بگو من خواننده خوبیم و البته شنونده همینجا بگو هر وقت بتونم چک میکنم و می‌خونم. اما جواب یکی از آزمایشام ناجور بود منتظر بقیشم دعا کنید به جراحی نکشه. به خدا خستم و کلی حرف که نمیشه بگم

سلام به همگی. چرا میگید خودکشی نکنم؟تو میفهمی تحقیر یعنی چی؟من الان نسبتا سالمم ولی راه میرم اما چون وابسته به دیگران طعم تلخ تحقیر رو هزار بار چشیدم دیگه بس نمی‌خوام استقلال بدنم رو از دست بدن برا همین اگه کار به جراحی بکشه قطعا خودمو میکشم. خواهشا نگید درکت میکنم مثل حرفایی که خیلیا کلیشه ای می‌زنن هیچکس عمق دردایی که یه عمر کشیدم رو درک نمی‌کنه کسی که پناهت باشه مونست بشه همدمت بشه واقعا نیس همه یه جورایی دنبال گرفتن ماهی خودشون از آب هستن منم خیلی حرفا دارم که بزنم ولی میدونم هیچ گوشی محض رضای خدا نمیشنوه. خیییییییلی خسته و ناامیدم دیگه از قورت دادن خشم و نفرت خسته شدم. خدایا بسه دیگه.

سلام خود کشی نکنید خوب نیست ادامه دهید

سلام من یه پسر ۱۴ ساله هستم . که چند مدت ای هست تو فکر خودکشی هستم بخاطر اینکه نه پدرم به هم توجه میکنه نه مادرم .روزو شب هی بهم گیر میدن اذیتم میکنن اعصابمو خورد میکنن . از این کاراشون افسوردگی گرفتم .حتی یه بار یه خودکشی کردم که نصفه موند نه میتونستم راه برم نه میتونستم خوب حرف بزنم و قدرت تکلم نداشتم نه میتونستم با دستم چیزی رو بگیرم عینه یه پارچه متحرک . بعد بابام بخاطر این قضیه منو بیمارستان خصوصی برد ۱۰ میلیون داد که بعد ۱ ماه بستری شدن خوب شدم.اولش فکر میکردم دلشون برام سوخته که اینکارو کردن اما از اون موقع به بعد بیشتر منو حرص میدن . و حتی اگه شماهم بیاین نگاهم کنین میبینین یه چهره شکسته حداقل ۵۰ درصد موهام سفید شده هستم.یه راهی برای خودکشی بگین که ادمو راحت کنه اونم خودکشی بدون درد .از شما خواهش دارم کمکم کنید با اینکه سنم کمه درست ولی دیگه تحمل دنیا رو ندارم.

من دلیلم هیچ کدوم اینا نیست صرفا معتقدم که الان خوابم و فقط وقتی بمیرم بیدار میشم

لعنت بهت دنیا…
مردم از این دنیا ناااااامرد
مردم از تنهایی
خوشبحال کسی که زود مرد
راهشو پیدا کردم خواب تو خواب

خیلی وقته زندگیمو دوس ندارم
سختمه
حرف زدن راجبش فایده نداره
هر روز با خدا حرف میزنم
خیلی در حقم ظلم شد . زندگیم نابود شد
اما هر روز دعا میکنم خدا کمکم کنه ببخشمشون
خیلی گریه کردم و بی طاقت شدم اما آتیش انتقاممو آروم میکنم
باید اونطور که حقشونه دادگاه عدل الهی براشون اجرا بشه
من نمی تونم حلالشون کنم
قلبم سنگینه
اون صفا و صمیمیت و حال خوب عبادتو ازم گرفته
نمی تونم براشون دعای سلامتی کنم
اونطور که پیامبرا دشمناشونو دشمن حساب نمیکردن
روحم ضعیف شده
البته خیلی درس ها گرفتم

حالم خعلی بده دنیا خیلی عجیبه خودکشی بهشته

سلام بر همه
اگر روشی که به دنبالش تا اینجا اومدی را میخواهی بدونی از من بپرس!!!
خودم دوبار امتحان کردم….
ولی اولین بار جهنم راهم ندادند و دومین بار یک نفر که حواهسش به کل جلسه بود نذاشت برم.

سلام من سال ۹۷ زنمو تو تصادف از دست دادم
بعدش پدر زنم ازم مهریه گرفت
بعد با بدبختی دوباره زندگی تشکیل دادم و بازم ازدواج کردم الان ۳۶ سالمع ولی خسته شدم از سرکوفت و گیر دادنهای زنم دیکع نمیتونم مهریه بدم

هیچ کس از من خوشش نمیاد هیچکس.
منفورم از نگاه دیگران طرد شدم به هر عیب دیگری برمیخورم به سرم میاد اون عیب رو میگیرم هیچکس درکم نمیکنه همیشه جلوی دیگران سرکوب میشم توسط خانوادم هرکی از راه میرسه از کوچیک و بزرگ شروع میکنن به مسخره و نصیحت دیگه خستم از این قیافه زشت خستم از همه چیز.

منم میخوام بمیرم ۱۵ سالمه یه راه خود کوشی بدید

سلام
خیلی خسته شدم از زندگی
ازهمسرم چندساله جداشدم خیلییی خستم خونم ماشین همه چیزموگرفت پدرم فوت کرده الان باماارمم و متاسفانه هرروز بهم سرکوفت میزنه جور ک واقعا تحمل زندگی رو ندارم میخوام خودموبکشم بهش گفتم میگه جرعت نداری اگرمردشی خودتوبکش کلاازدواجم بخاطر حرفا و سرکوفت های مادرم بود .
من ن ادم زشت بودم ن موتاد ن بیکار همههه چی موداشتم اماازبچگی بامن خیلی بد بودنمیدونم چرا تحمل زندگی برام خیلییی سخت شده .
شایدالان ک میخونید دیگ کارخودم روتمام کرده باشم دعاکنید ک اگرمردم حداقل جهنم نرم .
به قول نهران مدیری خدایاتوشاهدباش که من کسی رو ازیت نکردم.
هیچ وقت هم بادل دخترمردم بازی نکردم
دعاکنیدیاجرعت خودکشی پیداکنم یا ی جوربمیزم دیگه واقعا تحمل زندگی روندارم

کی گفته ما به دنبال روش بدون درد یا قهرمان سازی پس از مرگ هستیم؟ درد خودش یه تسکین بر حال ناخوشه.
از اینکه تلاش کردی که به زغم خودت کمکی کنی و منصرف کنی مارو ممنونم.
ولی در سکوت و نیستی آرامشی هست که در بودن نیست.
و این پایانی بر جبر وجود هست.
زندگی خوشی داشته باشین

تا کی دوییدن و نرسیدن..:)
کسی ک میمونه دل خوش داره نه ما
تمومش میکنم بزودی این زندگیه لعنتیو
اما شما بخاطر یه رتبه کنکور و محدودیت خانواده و اینا به خودکشی فکرم نکنید…

کسی که بخواد خودشو خلاص بکنه میکنه چه با درد چه بی درد
هیچکسی هم نمیتونه با موعظه کردن منصرفش کنه مگه اینکه هدفش جلب توجه باشه نه خودکشی.
مرگ پایان همه رنج هاست
آخرین سرمایه انسان برای رهایی از درد و رنج زنده بودن
بعدش همه چیز تموم میشه مثل چراغی که خاموش میکنی

من دیگه دوست ندارم زندگی کنم، سال هاست این حسو دارم ولی به زور خودمو گول زدمو ادامه دادم، خانواده بدی ندارم، زندگی به ظاهر خوبه، شغل دارم درامد دارم ، و از تنها بودن هم خسته نیستم و به دنبال عشق هم نمیگردم، فقط دیگه چیزی نمیخوام و حس میکنم زندگی یه سیرکه احمقانس که دیگه نمیتونم توش دلقک بازی دربیارم، میخوام با تصمیم خودم این زندگیو ترک کنم نه با تصمیم طبیعت، چون به هر حال یه روز میمیرم ,امیدوارم بعد از مرگ دیگه انقدر پوچ نباشه و به معنایی برسم ، اگر

سلام .من بیست روز پیش خودکشی کردم. البته تو بدشانسی نشد که بشه. ولی برگشتم چشمم باز تر شد و چرکی دنیا و آدمارو بیشتر دیدم .چیزایی و کسایی که توی تجربه اول دوستشون داشتم العان مطمعنم که همونایی که همه زندگیم هستن حتی مرگ من ارزشش از سردرد برای خودشون کمتره.
خلاصه فقط و فقط دنبال ی راه قطعی قطعی برای اینکار میگردم .حتی دنیارو هم بهم بدن با همه آدماش .حتی بنظرم به یک ساعت زندگی توی این دنیای پر از دروغ و فریب و خودخواهی نمی ارزه

من ۴۰ سالمه ۳۰ روزدیگه میشم ۴۱ تمام عمرم احساس بی مصرفی میکنم لیسانس گرافیک دارم اما انگار هیچی بلد نیستم نه کار مناسب ودایمی داشتم نه زندگی نه روابط عاطفی تو هردوزمینه شکست خوردم بااین سن دیگه هیچ جاکاربهم نمیدن هرجارفتم کار فقط یکسال سرکاربودم یا کارم تعطیل شد یا تعدیل شدم‌هرروز سرچ میکنم درخواست میدم هیج قبولم نمیکنن خستم قلبم درد میکنه دیگه واقعا نمیتونم طاقت بیارم هیچ امیدی ندارم هیچ ، میخوام به زندگیم پایان بدم چون سه سال از عمرمو تو بلاتکلیفی یه ازدواج بی هدف هدر دادم الان سردرگمم واقعا دیگه برای چی ادامه بدم هیچ انرژی واسم نمونده فقط درد توسینم داره هرروز بیشترمیشه میخوام خودمو راحت کنم تمام امیدهام ناامید شده هرراهی رفتم اشتباه بوده دیگه نمیکشم خدا منو بپذیر

سلام به همگی علی الخصوص آقای احمد صادقی نام و گل سر سبد مجلس. بابت دخترتون متاسفم اما دیگه امکان برگشت به گذشته وجود نداره نمیتونید کوتاهی و قصوری که در مورد فرزندتان انجام دادید رو جبران کنید فقط میتونید ازش طلب بخشش کنید چرا چرا شما پدرها و مادرها فکر می‌کنید از دماغ فیل افتادید چرا فکر می‌کنید تافته جدا بافته هستید بابای من هم زندگیم رو در ۱۶ سالگیم نابود کرد حتی یکبار محض آرامش روان و دل من عذر خواهی نکرد جبران نکرد هر چند آبی که رفته دیگه بر نمیگرده چرا فکر می‌کنید فقط کوچکترها باید بخاطر رفتارهایشان عذرخواهی کنن. دوستانه از شما و سایرین میخوام به حرف دل بچه هاتون گوش بدین ازشون عذر خواهی کنید تا جاییکه میتونید جبران کنید ولی نذارید نا امید بشن . به خدا هیچ خدایی هیچ مخلوقی نمیفهمه نا امیدی یعنی چی وقتی سالها احساس ناامیدی رو یدک بکشی یه روز آخرش کم میاری یه روز خودکشی میکنی تا راحت بشی. منی که همه زندگیم نمیگم نخبه ولی برتر بودم در سن ۱۶ سالگیم توسط همین آدمای دوروبرم پدر و مادرم و خواهرا و برادرم نابود شدم منی که همه قسم میخوردن پزشکی سال اول قبول میشم اما الان چی هستم؟یه متخصص در رشته ای دیگه و بيکار. باور کنید هر وقت پزشک‌های بیمارستان رو میبینم که استاد هم هستند موجی از غم و حسرت وجودمو میگیره. من بارها و بارها پیش روانشناس رفتم حتی روانپزشک هم دارم دارو مصرف میکنم اما هیچ کدوم نتونستن احساس ناامیدی رو رفع کنن. من با وجود رتبه برتر دکترا با وجود رتبه زیر ۲۰۰ ارشد ولی هیچی نیستم از بودن توی این دنیا احساس بدی دارم این دنیا با تمام بزرگیش جايي براي من نداره. چند روز دیگه مثلا تولدم میدونید چرا میگم مثلا چون پدرم همیشه به من میگفتن فرزندش نیستم یه کار ناتموم دستم هست باید برای استادم تکمیلش کنم ولی این احساس ناامیدی آنقدر قوی که شاید نصفه نیمه رهاش کنم و روحمو پرواز بدم. میدونم شاید بعد مرگم آدمایی باشن که بگن عیب از خودش بوده بی دین و هزار تا حرف ناسزای دیگه نثارم کنن اما واقعیت همیشه تلخ. شما رو به خدا تشکیل خانواده و بچه دار شدن رو سرسری نگیرید بخدا خانواده مکان مقدسی نابودش نکنید بچه هاتون رو بی منت بی دریغ بی منظور دوست داشته باشید و باهاشون حرف بزنید دوستانه نه ارباب معابانه . من دارم وصیت نامه جدیدم رو به روز میکنم باورتون میشه تا حالا بیش از ۲۰۰۰ بار آپدیتش کردم ولی این بار ….

من همیشه دوست داشتم استاد دانشگاه بشم یا یه مدیر شایسته.خانوادم نگذاشتن رشته مورد علاقه خودمو بخونم تا اینکه ترک تحصیل کردم رفتم سرکار آنجا همه قبولم داشتن حس خوبی بود جایی که همکارا بهت احترام میگذارن ولی خانواده نه. دوستات دوست دارن و احترام میگذارن ولی خانواده نه. ازدواج کردم گفتن هم درست ادامه بده هم کارتو. بعد از ازدواج گفتن هیچکدوم چون پسرمون پاره تنمونه باید ادامه تحصیل بده و پیش خودمون باشه. چهار سال بیکار بود و درس میخواند لیسانس معدل پانزده شد ارشد معدل ۱۹ مقاله میداد و نخبه شد. ولی خب همچنان بیکار بود و منم خاسته ای نداشتم که ایشون جای من درس بخونه و منم خوشحال باشم. خاستم ادامه تحصیل بدم گفت نه من با فوق لیسانس کار ندارم تومیخای بخونی چیکار درآمدی هم نداشت که بتونیم خرج تحصیل کنم . گفت من می‌خوام برم سرکار پس من میخونم خوند و دکترا قبول شد و توی شرکت مشغول به کار شد باز نخبه علمی شد. من تفریح نداشتم خرج آنچنانی هم نداشتم چون درآمدش پایین بود و وقت آزاد هم نداشت حتی بریم مهمونی. گذشت و دکترا گرفت وقتش آزاد شد ولی برای زنای دیگه وقت داشت می‌گفت دیگه الان من به دردش نمی‌خورم .بچه دار شدیم دخترم شیش ماهش بود فهمیدم با یه خانم متاهل دوسته نمیدونم از کی باهم دوست بودن ولی دخترم یکسال و نیمش بود گفت باید جدا بشیم من می‌خوام برم خارج و تو دیگه مسیرت از من جدا میشه .شبها جلو من باهاش تصویری حرف میزد .زنگ میزد باهاش حرف میزد به من و بچم بی توجهی میکرد خانومه طلاق گرفته بود با شوهر من ازدواج کرده بود و منو آزار روحی میدادن تا مهریمو بخشیدم و جدا شدم .دخترم پیش خودمه الان شیش سالشه .چهار سال تنهایی بزرگش کردم الان دیگه خستم . وقتی میگم تنهایی یعنی هیچکس هیچکس کمکم نبود حتی نگهش دارن من برم دکتر همه جا با خودم میبردمش . مریض میشد مریض میشدم .ماه ها کرونا گرفتم ولی خودم از خودم و بچم مراقبت کردم. الان دیگه کم آوردم .نمیتونم ادامه بدم کاش دلم میومد دخترم هم با خودم ببرم از این دنیای بی رحم نجاتش میدادم

جناب sohrab اینکارو نکن
هیچ راهی نیست که جدا شی ازین شهر و دیار ؟
بخدا حتی هستن هتل و اینجور جاها که کار با جای خواب دارن
یه چن سالی کار کن کنارش یه آموزش حرفه ای ببین بعدش یه کار راحت و جدیدشروع کن
اصلا زن خارجی بگیر برو یه کشور دیگه
به خودت آسیب نزن
خودکشی گناهه
راستش منم زندگیمو دوس ندارم
خیلی تحت فشارم چند ساله افسردگی دارم.
بدجور ازارم دادن از همه طرف بهم حمله شد . خشونت تحقیر زیاد
همش به مردن فکر میکنم
همه راه هارو به روم بستن تو زندگیم
اما همه یه جوری زجر کشیدن نه ؟
منم می خوام زندگی کنم

سلام به دوستان به خصوص آقایی به نام احمد که گفتن پسرشون رو ازدست دادن. من در جایگاهی نیستم که شما رو قضاوت کنم اما اولا به عنوان یک انسان با شما همدردی میکنم . اما این قسمت حرفتون که می‌فرمایید رنج داغ از دست دادن فرزند رو برای پدرو مادر به جا نذارید مخالفم . من از همون آدم هایی که شما والدین خطاب نیکنید آسیب خوردن نابودم کردن دیگه نه والدین برام اهمیت دارن نا خواهرا و برادر. الان فقط به خودم فکر میکنم به نبودن در این دنیا. خودکشی شاید دردناک باشه اما دردناکتر از اون احساس ناکامی که والدینم و اعضای خانوادم و جامعه برام درست کردن نیست. من هم به زودی یکسال به سنم اضافه میشم اما دیگه واقعا خستم اگر شما مرده متحرک شدید چند ماه من سالهاس این احساس رو دارم دیگه برای من هم امیدی نمونده منم به زودی پرواز میکنم تا به آرامش برسم . فقط احساس خودتون رو در نظر نگیرید به احساس دیگران هم احترام بذارید امیدوارم همه دردمندا روزی به آرامش برسن باور کنید خییییییلی خستم.

من سن بالای ندارم ۱۴ سالمه در ۱۰ سالکی پدر پ مادرم جدا شدن من موندم پدرم و برادرم که برادر بد من هم فقط می‌خوابه توی گوشیه همیشه منم هرکاری هست فقط من باید انجامبدم هر روز با داداشم دعوام و وقتی داداشم منو میزنه بابام کاری نداری ولی من به داداشم میزنم میزنه بهم بابام همیشه توی هر کاری همه تقصیر رو میندازی گردن من پول مادر بزرگم رو دز دید انداخت گردن من همیشه منو میزنن بهم فوش میدن یه راهی برای خودکشی بدون درد بهم بگید

خواستم خدافظی کنم 🙂

سلام به همه دوستان. آخر هفته دیگه کنکور دارم بشدت استرس دارم. حدود یک هفته به دلیل نامعلومی بیمار شدم اصلا نتونستم درس بخوانم. میدونید شاید این آخرین حرفای زندگیم باشه هیچکس نمیدونه دو دقیقه دیگش چه اتفاقی میفته. اما گفتم شاید نتیجه کنکورم اونی که میخوام نشه و اونوقت …برا همین گفتم حرفامو بزنم. دلم اول از خدا بعد جامعه و بعد خانوادم بشدت پر. سعی کردم ببخشم و فراموش کنم اما هر بار بخشش مساوی بود پشیمانی بیشتر و درد بیشتر. هر بار که به صورت خواهرا و مادر و…نگاه میکنم نفرت سراسر وجودمو میگیره اونا بخاطر خواسته خودشون که نه انسانی بوده و نه منطقی منو نابود کردن روزی میتونستم پزشک بشم اما نهایتا سر از تخصص دیگه ای درآوردم اونا احساسم به خودم به زندگی و به کشورم رو نابود کردن. بعضی وقتا توی تنهایی و یا در کنار دیگران ولی بی‌صدا اشک میریزم میدونم نه خدا نه روزگار نه جامعه نمی‌ذارن به آرزوم برسم برا همین خیلی ناامیدم دارم تمام تلاشمو میکنم که امسال پزشکی قبول بشم ولی اگه نشد صفحه آخر زندگی برای من هم رقم خواهد خورد. منم خیلی آزردم از جنگیدن خسته شدم نمیشه هم توی این دنیا عذاب بکشی هم اون دنیا بسوزی. چند سال پیش نوری توی زندگیم درخشید اما نمی‌تونم کنارش باشم برا همین اگه پزشکی قبول نشم قطعا میمیرم تا روحم آزاد بشه و هر جا که دوست دارم پرواز کنم این روزها اصلا حال خوبی ندارم قول داده بودم هیچوقت حتی اگه واقعا ناامیدم موج منفی ندم بقیه رو امیدوار کنم ولی نمیشه. خیلی حرف داشتم بزنم ولی حسش نبود.

سلام من ۱۷ سالمه منم یک بار خودکشی کردم اره ولی وقتی چشمامو باز کردم دیدم روی تخت بیمارستان بودم و الانم دوباره میخام انجامش بدم شاید این دفعه موفق شدم

درود،،،من هم به جمع دوستان عزیز و همدردم میپیوندم با اینکه واقف به اینم که همه ماها در زندگی گذشته و حتی زندگی های گذشته طبق قانون تناسخ بار ها و بارها شاید خودکشی کرده ایم و در این زندگی هم مجدد باز به این مانع زندگی زمینی لعنتی رسیده ایم ولی دیگه طاقت و توان ادامه دادن ندارم،،،انگار که هروز تنهایی و انزوا همانند باتلاقی مرا بیشتر در خودش فرو میبرد امید به این دارم که اول شاید با فکر و‌جذب بالا بتوانم مرگ طبیعی را تجربه کنم،،،ولی چند سالیست که هی به مانعی بر از جنس نمیدانم چیست که انقد سخت و محکم است برخورد میکنم و هر بار درصدی جسلرتام برای رهایی ازین زندان زمین کمی بیشتر میشود…امیدوارم که بتوانیم راهی پیدا کنیم برای رهایی ازین بی عدالتی دنیوی ،،،

من که نه کسی نه کاری دارم هرکی پایه بیاد باهم یه جوری خودمونو خلاص کنیم نه شکست عشقی خوردم نه هر چی که به فکرت برسه هیچی هیچکسیم ندارم که باخت بدم نگرانش باشم

نگفتین بهترین راه خودکشی
بدون اینکه مشخص بشه چیه

سلام به همگی. داشتم دنبال یه چیزی که قدری آرومم کنه میگشتم که این سایت رو دیدم بعد تجربه بدی که از اینترنت داشتم دیگه نمیخواستم توی این فضا حرفی بزنم ولی اینجا بیشتر آدما مثل خودم هستند. بگذریم من نظرات را خواندم و واقعا برای بیشترشون اشک ریختم اما تجربه ۳۰ و چند ساله خودم از زندگی را به اشتراک گذاشتم شاید کسی حال منو درک کنه شاید کسی با خواندن حرفهایم دیگه برای دلایل بی اهمیت تر به فکر پایان فیزیکی زندگی نیفته. اما داستان زندگی من:وقتی کودکی ۸ یا ۹ساله بودم و خودم رو به درستی شناختم امید و آرزویی در درونم شعله گرفت رویای یه پزشک متخصص شدن که استاد هم باشه و به درد جامعه بخوره باری از روی دوش خانواده برداره و به کشور عزیزش خدمت کنه عاشق درس خواندن بودم و همیشه علی رغم زندگی بسیار سخت و نداری شاگرد اول بودم انواع مقام های علمی در سطح مدرسه و ناحیه و حتی شهر داشتم اما تا ۱۶ سالگی یعنی درست یک سال پیش از آنکه کنکور بدهم و نتیجه یه عمر تلاش رو ببینم اینم بگم تا اون موقع عاشق خدا بودم ادعایی ندارم اما باهاش راحت درد دل میکردم اشک‌هایم را خواسته هایم را فقط و فقط با او مطرح میکردم اما روزهای آخر سال بود که طوفانی زندگیم را نابود کرد قربانی خشونت شدم به بدترین نوع خودش. از اون به بعد ترس و بی‌خوابی بی اشتهایی کابوس شبانه و بی‌خوابی طولانی مدت و….شروع شد دیگه به هیچکس نتونستم اعتماد کنم نتونستم به هدفم برسم و بدتر از همه احساس بی‌کسی کردم خدایی که هیچ لحظه تنهام نذاشته بود رهام کرد دورم انداخت و من بیچاره بیگناه رو بدون اینکه جرمی کرده باشم آتش زد و نابود کرد سال اول که کنکور دادم رد شدم و سال بعدش لیسانس قبول شدم مشکلات روحی ناامیدی دامن گیرم بود بشدت افسرده بودم ۲۳ سالگی با رتبه کشوری زیر ۱۷۰ فوق لیسانس قبول شدم و ۲۷سالگی با رتبه تک رقمی تخصص قبول شدم اما مشکلات روحیم رهام نکرد حتی الان. سرتون رو درد نیارم از همون ۱۷ سالگی با معضلی به نام روانپزشک آشنا شدم ولی نتونستم بهش اعتماد کنم نتونستم چیزی بهش بگم و خوب ادامه پیدا نکرد اما با قبولی در مقطع تخصص اوضاع فرق کرد افسردگی بدتر شده بود عدم تمرکز مشکل در برقراری ارتباط با دیگران دلسردی ناامیدی و…خلاصه باز با روانپزشک روبرو شدم و برام سیتالوپرام تجویز کرد که حس شادی داشته باشم ولی نشد که نشد بعد چند ماه دیگه قطعش کرد و منم سراغش نرفتم سال ۹۵ دوباره پایم به روانپزشک بازشد و باز دارو و باز تنها چیزی که احساس کردم عدم درک شدن توسط روانپزشک بود خلاصه تا چند ماه ادامه دادم و به دلایلی قطعش کردم سال ۹۸ اولین بار توی زندگیم اقدام به پایان زندگی دادم اما ناکام ماندم یعنی نذاشتن به آرامش برسم و باز سروکار با روانپزشک پیداکردم این بار از نوع بستری و….خلاصه دارو و رواندرمانی و این چیزها که تا الانم ادامه داره به طور جدی تر وارد زندگیم شد از ۱۶ سالگی که اون اتفاق برام افتا تا سال ۹۸ یعنی حدود ۱۶ سال وزنم ۳۹ کیلو بود. اما تا حالا چند بار اقدام به خاتمه زندگی داشتم به هر نحوی که دربارش توضیح نمیدم.اما هیچوقت از اینکه این کار رو کردم پشیمان نشدم برعکس از زندگی ناراحتم از اینکه به عنوان یه متخصص بیکارم و به آرزوم نرسیدم هر لحظه هزاربار طوفان ناامیدی رو تجربه میکنم فکر نکنید سراغ کار نرفتم ، یا میگفتن استخدامی نداریم یا به دلیل مشکلات روحی ردم میکردن درحالیکه قانونا حق ندارن اطلاعات بیمار رو در اختیار کسی بذارن ولی میذارن و این واقعا آزار دهنده هست و حالا شماهایی که ادعای درک آدما را میکنید بگید حق دارم نا امید باشم یا نه؟از قبل سال نو به این طرف بیشتر به فکر پایان زندگی افتادم رواندرمانی هفتگی و مصرف دارو هیچکدوم تا الان نتونسته موثر باشه فکر نکنید خودم نخواستم چیزی که متاسفانه خیلیا شعارش رو میدن اگه تلاشی توی زندگیم نکرده بودم به اینجا نمیرسیدم پس خواستم که به خودم کمک کنم و تلاشم رو هم کردم اما اون اتفاق هیچوقت از ذهنم پاک نمیشه بعضی وقتا ناخواسته فلش بک میزنم به گذشته و دردایی که کشیدم همش جلو چشام. با وجود مصرف دارو با دوزهای بالا ولی به زور میخوابم به خصوص شبها. سردرد شدید و تهوع که از عوارض دارو هست رهام نمیکنه. تا حالا چند بار بستری شدم و چند بار ممانعت کردم چون بیمارستان در مقام بیمار واقعا جای بدی با اون آزار و اذیتاش.منم دارم انتظار میکشم که به آرزوم برسم البته دیگه صبرم لبریز شده دیگه طاقت ندارم اگه امسال هم به آرزوم نرسم ….خیلی خستم بیشتر از اون چیزی که فکر می‌کنید خستم. یه توصیه دوستانه به اونایی که قصد ازدواج دارن یا میخوان بچه دار بشن بکنم لطفا با آگاهی این کار رو بکنید زندگی شوخی نیست خانواده مکان مقدسی و هر کسی لیاقت داشتن نام پدر و مادر را نداره لطفا حقوق بچه هاتون رو از همون ابتدا بهشون یاد بدید بدون انتظار دوستشون داشته باشید نشه مثل زندگی من که از همون مکان مقدس آسیب خوردم نشه مثل من که احساسی جز نفرت نسبت به بستگانم ندارم تاوان انتخاب غلط مادرم رو من پس دادم.پس دقت کنید. اما در پایان باید بگم زندگی بدون آرامش و شادی به مراتب از مردن بدتر و دعا میکنم هر کسی هر رویا و آرزوی شایسته ای که داره خیلی زود بهش برسه امیدوارم دیگه هیچوقت جایی نخونم نشنوم و نبینم که کسی دنبال پایان دادن به زندگی برای منم دعا کنید که امسال به آرزوم برسم تا درد و رنجی که یه عمر یدک میکشم پایان پیدا کنه. ببخشید که با حرفهام سرتون رو درد آوردم.

سلام بچه ها

ب آینده هیچ امیدی ندارم 😔💔
تو ی خانواده فقیر زندگی میکنم
هر سال ک میگذره میبینم زندگیمون از ساله قبلش سخت تر شده
برادرام هیچکاری نمیکنن و دنباله دختر بازیشون و تریاک و قلیونشونن، واسه یکم شراب مامانمو کتک میزنن، زندگی برام جهنمه، شبا با کوله‌بار سنگینی از غم نمیدونم کی خوابیدم و صبحم با کلی تپش قلب و فشار عصبی بیدار میشم ،از آدمای اطرافم متنفرم وقتی میبینم آدمایی ک سطحه عقل و شعورشون از من پایین تره و واقعا بعضیاشون چندرغاز نمی ارزن ولی دارن ب بهترین شکل زندگی میکنن خیلی سخته، اصلن دستم ب تلاش کردن نمیره انقد ک بی انگیزم!از گوشام آب خارج میشه، سرم میسوزه و ن کسی دارم بهش امیدوار باشم ن هیچی!
تا حالا اقدام ب خودکشی نکردم، چون نمیدونم بعدش چی عوض میشه دقیقا؟ بعدش میگن بیچاره دختره یه روز خوش از این دنیا ندید و بعدش ب فراموشی سپرده بشم؟ من اینو نمیخوام، این حقه من نیست. حقه هیچ آدمی نیست… ولی خب خستم میفهمی؟ خسته! 🙂💔
امیدوارم همه ی این آدمایی ک اومدن اینجا نظر نوشتن زندگیشون قشنگترین شکله ممکن باشه و روحه کسایی ک خودکشی کردن شاد 🙂

منم این روزا خیلی به خودکشی فکر میکنم، دنبال راه بدون درد هم نمیگردم، دنبال راهی می‌گردم که مرگ بدون بازگشت باشه،میترسم خودکشی کنم، ولی نمیرم ،این خودکشی باعث نقص عضو بشه برام.
فقط میخام یجوری خودکشی کنم که رفتنم حتمی باشه،
ترو خدا بهم بگین چه کنم که فقط برم.

همه رفتند
تا زمستان شد
خنده هامون رفت
گریه ارزان شد
کو جوانی؟
آرزوها کو
رفته ایم از یاد
یادی از ما کو؟

با پول میشه به خوشبختی رسیده یا حداقل راحتتر گذروند
نصف بدبختیهابخاطر نداشتن پوله
خیلی عجیبه برام بعضی ها پول دارن، درامدی خوبی دارن بازم فکر خودکشین

بای

بعضی ها برای راحتی خودشون خودکشی نمیکنن ، بلکه برای راحت شدن اطرافیانشون خودکشی میکنن.
بخاطر اینکه ، درست یا غلط ، حس میکنند که وجودشون باعث اذیت دیگران هست.
خودکشی میکنند تا بقیه راحت بشند.

نمیگم این کار درسته. ولی بعضی ها اینطوری به مسئله نگاه میکنند.
در حالیکه روزی دهنده میلیاردها میلیارد موجود زنده در این دنیا فقط یکنفر هست.

اون عزیزی که میخواهی با خودکشی ، باعث راحت شدنش بشی ، داری بدترش میکنی.
بعد از تو ، اون عزیزت یک عمر باید با عذاب وجدان زندگی کنه و این خیلی خیلی سخت و دردآور هست.

هیچ وقت بخاطر نجات عزیزانت ، خودکشی نکن. این حماقت محضه.

من الان سه هفته‌ست با پارتنرم بهم زدم میدونم همه‌چی تقصیر منه و میدونم اون دگ هیچوقت برنمیگرده زندگیم داره نابود میشه واقعا دگ نمیتونم ادامه بدم من از سیزده سالگی به خودکشی فکر میکردم

۲سال از نوشتن متن گذشته ولی کامنت ها هنوز ادامه داره ، منم مثل خیلی از دوستان دیگه از همه چیز خسته ام خسته خسته خسته
، خواب سنگینم از نفهمیدی نیست ،به دنبال سکوت و آرامش لحظه ای در آغوش خدا .

هیچ چیزی برای دست دادن ندارم
خودکشی بهترین راه برای رهایی از رنج ک سختی های روزگاره
مشکلات مالی، خانواده بی اعصاب، اجتماع ترسناک، رنج و بدبختی، نتیجه ندادن تلاش هات، عدم موفقیت، و……………
تحمل ندارم میخوام بمیرم

سلام
من ۳۱ سالم هست یک همسری دارم که فوق العادست بیشترین دلیلی که دارم واسه خودکشی همینه تا ۳ ماه پیش بهترین زندگی و داشتم خوشحال عالی کار خوب درامد خوب خونه زندگی به خاطر اشتباه و حماقت من داره همه چیز از بین میره امروز زنم رفت طلاهاشو فروخت تا تاوان اشتباه منو بده احتمالا خونمم از دستم بره خودش میگه فدا سرت ولی من از شرمندگی دارم اب میشم دلم میخواد زودتر تمومش کنم نمیخوام بیشتر از این شرمنده خانوادم بشم

درکل

نه علاقه ایی به نصیحت شنیدن دارم نه ادامه دادن به این اوضاعی که کسانی که نزدیکت هستن و ادعا برای بهبود وضعیتت دارن لحظه بهرانی میکشن کنار به وعده های پوچ اطرافیان دلخوش نباشین فقط بعضی مواقع واقعا راهی جز خلاصی نیست اینجوری کسانی هم که اطرافت هستن دیگه لزومی نداره که بشینن و بهت وعده و وعید بدن در حالی که فقط حرفه

من پنجاه سالمه یادم نمیاد یه روز خوب یه حال خوب یه امید غیر واهی یه شغل درست یه درامد خوب داشته باشم حالا هم که تا خرخره مقروض هزینه های زندگی و درس بچه ها هستم همیشه هم محکومم به کم کاری البته الان دیگه حتی توان کار کردن هم ندارم نه از شدت بدهی میتونم چند روز برای معالجه بخوابم نه کاری از دست خودم و دیگران بر میاد حقیقتش دیگه نمیخوام باشم . باشم که چی بشه چند وقت دیگه پیر. و مریضم میشم بیشتر باید عذاب بکشم کل جسدم رو اهدا کردم بدون قبر هر چی موند بریزن جلوی حیوانات بخورن تمایلی برای ادامه ندارم راستش دیگه به چیزی هم اعتقاد ندارم فقط نمیخوام مرگم حال به هم زن باشه از دردش نمیترسما کلکسیون دردم .فقط میخوام تمیز بمیرم

من تردید دارم یعنی میترسم از این که بیشتر از اینی که باختم زندگی رو ببازم ولی اگه مرگ پایان همه چیز باشه من با جون و دل می‌خوامش

من ۲۳ سالمه زندگی برام جهنم شده کار پیدا نمیکنم نمیتونم ادامه تحصیل بدم خانواده ای دارم یک لحظه آرامش تو خونه نداریم شرح دادن این موضوع غیر ممکنه میخوام بمیرم

همه کامنتا رو خوندم همه یه دلیل منطقی برای خودکشی دارن.برا همین به پدر مادرم بگم میگن که تو همه چی داری چرا میخوای خودتو بکشید دیگه از اون به بعد یه جور بدی میشه.۱۴ سالمه .شاید باورتون نشه ولی این اولین باره که دارم حرف دلمو میزنم اونم چون ناشناسم.همه هی میگم که نوجوونا نباید منفی بافی کنن و افسردگی مال بچه نیست و اینا.من شاید دلیل بزرگی مثل شما نداشته باشم که بخوام راحت شم.ولی هر کس ظرفیتی داره.و الان من فراتر از ظرفیتمم.دیگه خسته شدم.با درد یا بی دردش مهم نیست.فقط تا الان به هیشکی نگفتم نخواهم گفت.چون هیچ کسو مورد اعتمادم ندارم.روشای زیادی در دسترسمه.ولی تنها چیزی که باعث شده فعلا بمونم و نرم،عروس هلندیمه.نمیخوام بگم که درکتون میکنم نه.ولی اینو از من بشنوید که یه حیوون خونگی کوچولو(حتی یه لاک‌پشت یا ماهی)میتونه یه ذره شاید فقط یه ذره حالتون خوب کنه تا شاید یه راهی برای زنده موندن پیدا کردین…
ببخشید طولانی شد.

من خودم سه بارخودکشی کردم هرسه بارم نجاتم دادن ولی اینبارکاری میکنم نتونن نجاتم بدن خسته شدم بریدم کم اوردم اززمین وزمان خسته شدن من نمیخوام جوانی کنم من نمیخوام زندگی کنم اینوبایدبه کی بگم اقامن این دنیارونمیخوام نفس کشیدن زوری رونمیخوام

بحث من سر اون دختر پسرای نوجوانِ که دارن میگن ما میخایم خودکشی کنیم و البته دلیل اصلیتونم یا شکست عشقی های زودگذره یا محدودیت خانواده ببینید این قضایا الان مهمه براتون اما در اینده وقتی که سنتون بالاتر بره و زندگی رو بهتر درک کنید میفهمید همه ش الکی بوده و شما یک زندگی خیلی طولانی با پستی بلندی های زیادی در انتظارتونه
و حرف دومم
من ۲۶ سالمه تو دوره جوانی شکست عشقی خوردم ( ۲۲ سالگی ) به خدمت سربازی رفتم و اونجا سر یک حادثه ۳ انگشت پاهامو از دست دادم و یک ترکش به لگنم خورد که باعث شکستگی شد و الان پلاتین داخل لگنم هست و مثل ادم های عادی نمیتونم روی پاهام وایسم
پدر‌مادرم فقیر بودن من توی فقر کامل بزرگ شدم و زندگی کردم بدون اینکه یک روز توی یک خونه خوب زندگی کنم و این ۲۶ سال زندگیمو همیشه داخل خونه های اجاره ای بودم که سگ توش زندگی نمیکرد
میخاستم ماشین بخرم با پول وام بعد دیدم گرون شد و نتونستم
الان من ۲۶ سالمه و واقا هیچ امیدی ندارم به این زندگی و فکر خودکشیم تو سرم هست اما هیچوقت انجامش نمیدم
من دلم به حال خودم میسوزه یک مشکلات دیگه هم دارم که بدونید چیه واقا تعجب میکنید
اما هنوزم به دنبال یک معجزه هستم یک معجزه که بیاد تو زندگیم .. و فقط ب اون دلیل زنده ام
نمیدونم رفقا الان حرفمو رسوندم یا نه
خلاصه حرفم این بود خودکشی راه حل خوبیه برای فرار از مشکلات و عذاب اما بهترین راه نیست
شما شاید الان تنهایید بی کس هستید و مشکلات مالی دارید اما یک لحظه ی اطراف خودتون نگاه کنید میبینید خیلیا وضعشون بد بوده از منو تو بدتر ولی یک جرقه تو زندگیشون زده شد و کل زندگیشون تغیر داد
لطفا خوب به حرفم گوش بدید حتی یک رفیق یک دوست یک همدم یک پدر مادر یا برادر خواهر که توی زندگی شما ذره ای عشق به شما دارن به اون فکر کنید و هیچوقت خودکشی نکنید
زندگی کوتاهه با خودکشی نکردنم زود میگذره تموم میشه این زندگی اشغال کثافت بار

سلام من میخوام تمومش کنم فقط دل تنگ مامانم و بابام و بچهام میشم . حالم خیلی بد . کارایی کردم ک نمیتونماموش کنم . اصلا نمیشه بباید بمیرم . خسته ام و رانده و مانده و کم اورده

مشکل من بیماری روانیه ۶ ساله ک دارم رنج میبرم دچار یکی از سخت ترین بیماری های دنیا هستم از اون طرفم مشکل خانوادگی شدید دارم غمباد شدم دیگه نمیکشم خیلی ب خودم روحیه دادم واقعا اگ سالمی قدر خودت رو بدون. نابود شدم فقط بمیرم خیلی دکتر و روان کار هم رفتم فایده ای نداشت
یه یه پدر و مادر ک میخوان از هم طلاق بگیرن خیلی حرف و فحش و دشنام از طرف خانواده خوردم ولی ب درک تا خودمو دارم غم ندارم آخ آخ حواسم نبود ک منم نا توانم و یه ذهن مریض دارم 😅 سرگذشتم از درگذشتم دردناک تر بود فراموشم نکنید بای بای 🙃🙂

وقتی بد شدن بد شو چون کسی قدر خوبی رو نمیدونه خصلت انسان همینه ، اگر حتی یه نفر رو تو زندگیت داری که ارزش داره براش بجنگی بجنگ سختی بکش چون یه امید داری ، حوصله تعریف ندارم از همون بچگی خیلی سختی کشیدم 4 سالم بود پدرمو از دست دادم گذشت تا این سن که الان 33 سالمه از اطرافیانم ضربه خوردم خیلی زیاد ، اگر همسرم نبود شاید دلیلی برای ادامه نداشتم ولی فقط به خاطر اونه که من ادامه میدم …

تمام این سالها فقط تحمل کردم بجای زندگی کردن واقعا از این زندگی هیچی نفهمیدم جز درد و رنج، حسرت..
طی سال‌های تحصیلم سعی کردم نمراتم پایین نیاد واقعا سخت تلاش کردم تا به کنکور برسم.
حالا هم با این کارای سازمان سنجش دیگه نمیخوام ادامه بدم، تمام تلاشم بی فایده بوده برای یک انسان هیچی دردناکتر نیس که تمام تلاشش به کار بگیره و در آخر به تمام زحماتش و تلاشش نادیده گرفته بشه
میخوام خودکشی کنم تا از فشار روانی کنکور و خانواده خلاص شم:)))
این دنیا جهنمه، اون دنیا دیگه چی بشه

1ـ خدا احساساتی نمی شود.ما از دیدن این گونه ناملایمات دچار ناراحتی می شویم برای آنکه ضعف داریم؛ برای آنکه ملکوت امور را نمی بینیم؛ مثل کودکی که پزشک را دشمن خود می بیند آن موقعی که به او آمپول می زند، در حالی که والدینش از پزشک تشکر می کنند به خاطر همان آمپول زدن. مادر وقتی دست و پای کودکش را می گیرد تا به او آمپول بزنند، از درد کشیدن کودکش واقعاً جگرش کباب می شود ولی با این حال کمک می کنند تا بدن فرزند دلبندش را سوراخ کنند. از آن جهت که عاطفه دارد، جگرش کباب می شود، امّا از آن جهت که عقل دارد، کمک می کند تا به فرزندش آمپول بزنند. لذا اگر مادری عقلش کم باشد، نمی گذارد به فرزندش آمپول بزنند؛ و همین کم عقلی او، موجب صدمات بزرگتر به فرزند می شود.2ـ دنیا دار امتحان است.
فرض کنیم دنیا طوری باشد که نتوان به کودکان ظلم کرد. نتوان به زنان ظلم کرد. نتوان به ضعیفان ظلم کرد. نتوان بی گناهان را کشت و … . در این صورت دیگر بساط امتحان جمع می شود.
خدای متعال انسان را موجودی مختار خلق نموده و او را در دنیا قرار داده و امکان هر گونه کار خوب و بد را هم به او داده تا از این طریق امتحانش کند. حال چه معنی دارد که جلوی اختیار او را بگیرد و نگذارد ظلم بکند؟!
یکی می تواند به یک کودک ظلم بکند و ظلم می کند یا نمی کند و از این راه امتحان می شود؛ و یکی هم می تواند جلوی آن ظلم را بگیرد و می گیرد یا نمی گیرد و به این وسیله امتحان می شود؛ و دیگری هم نمی تواند جلوی آن ظلم را بگیرد ولی می تواند بابت آن ظلم ناراحت شود و ناراحت می شود یا نمی شود و او هم به این طریق امتحان می شود. و … .
3ـ سوال: خدا می خواهد بندگانش را امتحان کند، در این میان چرا یک کودک باید فدا شود؟
چنین کودکی از نظر افراد کور ـ که باطن هستی را نمی بینند ـ فدا می شود نه از نظر افراد بینا که ملکوت هستی را مشاهده می کنند. از نظر حقیقت بینان، چنین کودکی بابت شرکت در این امتحان، خیلی هم خوش به حالش می شود. لذا در آخرت آرزو می کند که ای کاش در دنیا، بیش از اینها زجر می کشید.
در کتابهای اعتقادی بابی مطرح نموده اند با عنوان « آلام و اعواض» یعنی « دردها و عوضها». در این باب می گوید: خداوند متعال در برابر رنجها و بیماریهایی که خود شخص مسبب اختیاری آنها نیست، عوض می دهد؛ یعنی آن محرومیّتی را که قوانین و سنن الهی بر شخص تحمیل نموده اند، به نوعی توسّط خداوند متعال جبران می شود؛ چرا که خداوند متعال جبّار می باشد؛ و جبّار یعنی جبران کننده و شکسته بند. شکسته بند، اگر چه موقع بستن شکستگی، موجب درد می شود ولی کارش به نفع فرد استخوان شکسته است. خلاصه آنکه خدا، جبّار (جبران کننده) است؛ حال این جبران خدا یا در همین دنیاست یا در آخرت؛ یعنی یا خدا در آخرت نعمتی به بنده ی رنج کشیده اش می دهد یا برخی گناهان او را می بخشد، یا در همین دنیا نعمتی به او می بخشد یا به او توفیق انجام اعمال خیری را عنایت می فرماید. در روایات نیز ذکر شده که خداوند متعال محرومیّتهای دنیایی را جبران خواهد نمود؛ مثلاً ذکر شده که در روز قیامت خداوند متعال از بندگان فقیر و رنج کشیده اش چنان تفقّدی می کند و چنان عنایتی به آنان می فرماید که آرزو می کنند ای کاش بیش از این متحمّل رنج شده بودند. بیمار نیز در حکم فقیر است؛ چون بیماری همان فقر سلامتی است. مظلومینی که در مظلوم شدن خود مقصّر نبوده اند هم در حکم فقیرند؛ چون فقر امنیّت دارند.
افزون بر بحث عوض گرفتن از خدا بابت شرکت در امتحان بندگان، شخص مظلوم، از ظالم نیز طلبکار است؛ که در آخرت، طلبش را می ستاند. این مطالبه به این صورت است که شخض مظلوم، به مقداری که ظلم دیده، گناهانش را بار فرد ظالم می کند. اگر حقّش ادا نشد، ثوابهای فرد ظالم را هم تصاحب می کند. اگر باز هم حقّش ادا نشد، آنگاه خدای عادل، از فضل خویش، آن مقدار به فرد مظلوم عطا می کند که جبران محرومیّت او بشود.
حال خودتان قضاوت بفرمایید؛ مدّتی اندک سختی کشیدن و در مقابلش، بی نهایت سال از نعمات بهشتی بهره بردن، آیا می ارزد یا نمی ارزد؟ احساسات کور چه جوابی می دهند و عقلهای نورانی چه جوابی می دهند؟

من ۱۲سالم هست دنبال راهی می گردم که خودمو راحت کنم من از کلاس سوم این فکر به سرم زد مشکل از اطرافیان نیست مشکل از خودمه به همه میگم که می خوام خودمو بکشم ولی همه فکر میکنن دارم شوخی می کنم چون من ادم درون گرایی هستم و همیشه لبخند میزنم و تظاهر به خوشحالی می کنم

خسته شدم
شماهایی که دارید میگید می خواهید خود کوشی کنید سنتون از ایژده نوزده به بالا هست فکر کن من چه زندگی دارم که از الان دارم به مرگ فکر می کنم

خنده داره 😂
خیلی جالبه نمی دونم گریه کنم یا از خنده بمیرم😐😑👻